Franczyza czy umowa partnerska

Polskie przedsiębiorstwa sieciowe praktykują parę typów współpracy z biznesmenami kierującymi ich jednostkami. W niniejszym materiale postaram się odpowiedzieć na pytania czym one się odróżniają jak też jakie prawa oraz obowiązki posiada partner, a jakie franczyzobiorca.

Działające w naszej ojczyźnie tak zwane systemy partnerskie to na ogół umowy o współpracy sprzedażowej, dystrybucji wyrobów czy też usług, w celu ich dalszej sprzedaży przez partnera na swój rachunek. Wspólnik w zamian za design zgodny ze standardami sieci otrzymuje od wytwórcy albo dystrybutora lepsze warunki finansowe.

System partnerski gwarantuje centrali sieci sprzedaż, jednak nie reguluje pozostałych składników prowadzenia firmy, zatem daje stronom niemałą niezależność działania. Nierzadko system partnerski jest odmianą przejściową do kooperacji franczyzowej lub agencyjnej, ponieważ na długo żadnej ze stron taki swobodny kontrakt nie wystarcza.

Franczyza natomiast opiera się na prawnych aktach takich jak ustawa o chronieniu konkurencji oraz konsumentów a również na Europejskim Kodeksie Etycznym Franczyzy. Odpowiednio przygotowany układ franczyzowy cechuje się kompleksowością, innymi słowy szczegółowym przedstawieniem wzornika współpracy pomiędzy franczyzobiorcą a franczyzodawcą. Oczywiście z natury rzeczy porozumienie franczyzowe stawia franczyzodawcę w uprzywilejowanej pozycji. Wypływa to z faktu, że musi on w należyty sposób zabezpieczyć własne know-how, a więc erudycję w temacie prowadzenia przedsiębiorstwa w sposób zgodny z opracowanymi normami. Nie znaczy to niemniej jednak, że franczyzbiorca pozostaje całkowicie ubezwłasnowolnionym, jak się czasami myśli.

Krótko mówiąc, trzeba zawsze pamiętać o tym, ażeby przede wszystkim skrupulatnie umowę sprawdzić, a potem skonsultować ją z prawnikiem. Do dobrze sporządzonej umowy franczyzowej nie zagląda się w trakcie jej trwania, albowiem wszelkie kwestie operacyjne zawarte są w podręczniku systemu.

Praktyka pokazuje jednakże, iż w pewnej części umów brak jest zasad rozsądzania tematów kontrowersyjnych w modelu kooperacji pomiędzy uczestnikami (zdefiniowanie realnych do wystąpienia sfer konfliktowych jak też sposobów ich rozsądzania). Może to prowadzić do impasu w dwustronnych stosunkach uczestników układu jak też jałowych procesów sądowych.